2025


Alle bezoekers van deze site wens ik een goed Nieuw Jaar. Een jaar met heel veel leesplezier. En andere insp[irerende ervaringen.


Het nieuwste boek: Verloren verbindingen


Dit boek verscheen eind november 2024.


Het is een verhaal over het grote belang van verbinding. Je verbonden kunnen en durven voelen met mensen om je heen. Maar ook - en dat vormt de basis van het vermogen je te verbinden - je kunnen en durven verbinden met jezelf. Met je herinneringen, met je fantasieën.

Je verbinden met wil zeggen dat je je kunt hechten.


Het boek vertelt het verhaal van een man die dit niet heeft geleerd; daar liggen gebeurtenissen uit zijn jeugd aan ten grondslag, maar daar is hij zich niet van bewust. Hij raakt in de ban van een fantasie die steeds reëlere vormen aanneemt, zodat hij zich gedwongen voelt te vluchten, weg van alles wat hem lief is. In de hoop dat daarmee de fantasie bedwongen zal worden en zal verdwijnen. Uiteraard is dat een illusie.

Zonder dat hij het wil laat hij toch iemand tot zich toe, en deze man - een vluchteling - is in staat hem te helpen bij een pijnlijk proces van verbindingen leggen met de gebeurtenissen uit zijn vroege en ook latere verleden.


Een lezer schreef: ‘Verloren Verbindingen’ is een prachtig boekje over het belang van menselijke verbindingen en de angst deze te verliezen. De dialogen zijn eenvoudig maar diepgaand. Het is literatuur, zoals literatuur is bedoeld: de korte dialogen, de herinneringen, de dromen, de fantasieën, de sfeer en de verschillende lagen. Het is een boek dat je niet snel weglegt omdat de opbouw van het verhaal blijft boeien en het langzaam duidelijk wordt wat er nu precies is gebeurd rond het vermeende misdrijf waar het boek mee begint. Een aanrader dus.


Extra: Omdat het verhaal zich grotendeels afspeelt in Bretagne, heb ik er een recept van een klassiek recept in opgenomen - Kouign Amann


Het boek is via het contactformulier te bestellen. Géén verzendkosten. Prijs €22,50

Het is ook via de boekhandel verkrijgbaar.

ISBN 0 789082 990386


Jij bent van ons


Dit boek is samengesteld uit de verhalen die overlevers van georganiseerd sadistisch misbruik mij vertellen. Ik werkte samen met twee overlevers. Daarnaast putte ik uit mijn geheugen - ik sprak meer overlevers en ook therapeuten.

Opnieuw - zoals ook in het boek 'Als zwijgen mag' - een fictief verhaal, maar geheel berustend op ware verhalen. Schokkende verhalen, maar verhalen die te vaak worden omzeild, worden weggezet als ontsproten aan fantasie of een zieke geest. Te extreem om waar te kunnen zijn. En toch bestaat het, toch is het de dagelijkse realiteit van een onbekend aantal kleine en grotere kinderen, pubers en volwassenen.

Het zijn verhalen die verteld moeten worden.



Dit is de omslag van het boek. Het beeld is gemaakt door Tess, een van de overlevers waar ik mee samenwerkte, en het ontwerp is van Irma Lamberts.

De titel is ontleend aan een dreigement van een dader tegen een overlever, dat voorkomt in het boek. En de ondertitel geeft weer wat de essentie van het boek is: overlevers wordt van kleins af aan ingeprent dat zij moeten zwijgen over wat er in het netwerk gebeurt, maar het moet in de openbaarheid komen; de enige manier om vrij te worden. De enige manier om dit complexe probleem dat zucht onder zwijgzaamheid en onbekendheid bekend te maken.

De teksten op het beeld geven weer waar de overlevers onder hebben geleden en vaak nog steeds lijden.


Het boek is gepresenteerd op 19 november, tijdens een symposium over de transgenerationele overdracht van trauma, georganiseerd door het Kenniscentrum Transgenerationeel Georganiseerd Geweld (KTGG). Ik ben daar bestuurslid, en mijn contacten met overlevers komen via die functie tot stand.


Na 19 november ligt het in de boekhandel. Het is uiteraard ook te bestellen via het contactformulier.


Ondertussen is de tweede druk gerealiseerd en komt er zeer binnenkort een e-boek versie (epub2)


Recensies


Ik heb je boek uit en mail je zoals beloofd over wat ik ervan vind. Ik wil je een groot compliment maken en vind dat je het goed omschreven hebt. Aanvankelijk moest ik wel even wennen aan de opzet, maar na een aantal bladzijden gelezen te hebben, kon ik het prima volgen. Wat ik er zo goed aan vind, is dat je zo moedig bent geweest om details te verwoorden en deze niet uit de weg bent gegaan. Natuurlijk zijn de details nog maar een fractie van wat er plaatsvindt, maar dit is naar mijn idee ruim voldoende voor het grote publiek om mee te starten. En wat ontzettend moedig ook van de twee overlevenden om hier hun medewerking aan te verlenen. Chapeau! Jij en de beide dames mogen terecht trots zijn op het resultaat!

Na deze complimenten heb ik toch ook een kritische noot, en dat is de prijs van het boek. Wanneer het een dikker boek was geweest met minder open witte ruimtes en minder grote letters, dan is de prijs prima. Echter is het boek vrij dun, heeft het vrij grote letters, veel witte open ruimtes, en soms maar een aantal zinnen op een bladzijde. Dat maakt dat ik het te duur vind. Niet alleen omdat de verhouding mijns inziens niet klopt, maar ook omdat het belangrijk is dat mensen dit boek massaal gaan lezen en uitdelen. Mijn advies is dan ook om de prijs wat te verlagen. Of dat ook mogelijk is weet ik uiteraard niet, maar ik wil je het toch graag meegeven.

Veel dank voor het schrijven van het boek, Herry. Ik ga het z.s.m. verspreiden op social media en in mijn naaste omgeving.



Je hebt erin een goede “navigerende balans” gevonden tussen de zeer akelige getuigenissen, zowel van cliënten als van therapeuten, en van de kennis en uitleg over hoe dat in zijn werk gaat, en over de gevolgen. De korte hoofdstukken en de veranderende perspectieven zijn m.i. een goed gekozen structurering van de personen en de nodige informatie. Je meeleven en persoonlijke betrokkenheid bij het lot van de gemaakte slachtoffers komen goed over, naast je zorgvuldige waarschuwing richting de lezer, die ik terecht en op zijn plaats vind. Het is inderdaad afschuwelijk om te lezen, weerzinwekkend en moeilijk te geloven dat dit in Nederland, Engeland, Duitsland zo onder de radar zou kunnen spelen en dat zo weinig bewijs boven tafel komt, al leg je uit hoe dat zo komt. De neiging om dit als een naïeve, zieke fantasie en complotdenken af te doen herken ik als wens tijdens het lezen, naast het onmachtige gevoel, ook het gevoel bij mezelf om, retroactief, niet genoeg te hebben kunnen en willen doen om te helpen.
Als volwassen lezer die contact houdt met haar kinderziel wil ik liever een happy end lezen, waarin de slechteriken worden berecht en dat eindelijk serieus een begin wordt gemaakt met echt opsporingswerk naar de feiten. Het maakt pessimistisch dat het nu misschien weer niet zal gebeuren, na het vandaag verschenen rapport. Ook verwacht ik niet dat het aantal behandelaars hierna zal toenemen, helaas. Het vraagt bij de behandeling van DIS (en dan heb ik het nog niet over de slachtoffers die jij beschrijft) om een enorme inzet en toewijding van de therapeut, die de meesten niet kunnen opbrengen. Deprogrammeren is misschien net zo een levenslang werk als het levenslang dat slachtoffers hebben.

Nieuwsbrief


Enige tijd geleden ben ik begonnen een Nieuwsbrief te maken en rond te sturen. Om zoveel mogelijk mensen op de hoogte te houden van actuele ontwikkelingen.


Mocht je deze nieuwsbrief nog niet ontvangen, dan kun je je aanmelden via voshboek@outlook.com



Als ik je zou zeggen...

Een nieuwe dichtbundel, met gedichten van mijn hand. Gedichten gebaseerd op wat overlevers van georganiseerd seksueel misbruik vertellen. Twintig in totaal. Geïllustreerd door twee overleverkunstenaars, die dus weten waar ze het over hebben.


De bundel wordt in eigen beheer uitgegeven door het Kenniscentrum Transgenerationeel Georganiseerd Geweld (KTGG).

Ik deed ook de opmaak.


De bundel is verkrijgbaar via publicaties @kenniscentrumtgg.org .

De prijs is €15,95, excl. verzendkosten.

De opbrengst wordt gestort in een fonds ter ondersteuning van overleverkunstenaars.




Als ik zou zeggen

dat ik stemmen hoor

dat ik soms met een kinderstemmetje praat

dat ik soms opeens niets meer kan zeggen

dat ik soms plotseling heftig moet huilen

dat ik soms niet meer weet wat ik deed

dat ik soms zeg dat ik alleen maar bloed zie

dat ik soms zeg dat ik demonen hoor

dat ik soms zeg dat ik niets meer mag zeggen

zou men dan zeggen

dat ik hysterisch ben

dat ik schizofreen ben of gewoon gek

dat ik opgesloten moet

dat ik pillen moet slikken

dat ik een gevaar ben voor mezelf of anderen

of zou jij weten

hoe het werkelijk zit




Van een volgend boek,  dat gaat over een man die wil verdwijnen, is de eerste versie klaar. Het is door een professionele redacteur gelezen. Nu ben ik bezig met het schaven; een tijdrovende, soms saaie en soms inspirerende bezigheid.
Ik weet de reden waarom de man van mening is dat hij moet verdwijnen, maar die verklap ik natuurlijk niet. Ooit, in het begin van mijn opleiding, heb ik contact gehad met een gezin waarvan een kind verdwenen was, en nooit is teruggevonden. Af en toe kwam de herinnering daaraan boven sindsdien. Toen heb ik ervaren welke impact zoiets heeft. Dat kon ik goed gebruiken tijdens het schrijven van dit verhaal.

Het schrijven is voorafgegaan door het nodige zoekwerk, en ook tijdens het schrijven moet ik me regelmatig over een bepaald onderwerp verder informeren, via internet of boeken. Zo uitvoerig als voor dit boek - waarvan de werktitel Verdwijning is - heb ik dat nog niet eerder gedaan. Een boeiende zoektocht.
Wat ik wil proberen, is zoeken in de geest van de man naar wat er bij hem speelt, en ook wil ik me verplaatsen in wat zijn verdwijning betekent voor de mensen die achterblijven. Opnieuw een zoektocht dus. Maar ja, ik was niet voor niets psychotherapeut - het werk dat je dan doet is één grote zoektocht.

Het echte kernthema zal zijn welke macht een fantasie over een mens kan krijgen. Hoe een fantasie een obsessie kan worden.

Het werk aan dit boek ligt momenteel stil, omdat al mijn aandacht uitgaat naar Jij bent van ons.